Wimlex en Boeddha

Zoals beloofd eerst maar eens wat over mijn opdracht. Ik ben de afgelopen tijd bezig geweest een model te maken om het risico te schatten op een hartinfarct. Dit model geeft aan of de patiënt in een licht verhoogd risico is voor een infarct of niet. Het is niet mogelijk om het echte risico te berekenen, maar er zijn bepaalde indicaties die soms vooraf gaan aan een hartinfarct. Of mijn model ook daadwerkelijk bruikbaar en enigszins betrouwbaar is zal later moeten blijken. Deze week heb ik er hard aan gewerkt om mijn model uit te schrijven in woorden, was nog behoorlijk wat werk!

Maar naast het serieuze werk moet je natuurlijk ook genoeg ontspannen. Ben deze week een keer of drie naar de pub geweest met o.a. Oscar en Monica en het maakt niet uit op welke dag je gaat, er zijn hier altijd mensen in de pub. Gezellig dus! Voor donderdag had ik een Yum Cha lunch georganiseerd. Yum Cha eet je in een groot restaurant waarbij allerlei vrouwtjes met karretjes komen langsgereden. Dan zoek je wat eten uit van wat van de karretjes en zet je op een draaibare glazen plaat in het midden van de tafel. Je kunt dan van alles wat eten! Het is het leukste met een grote groep, omdat je dan genoeg kan variëren en omdat het natuurlijk veel gezelliger is! Al met al, was de beste lunch die ik tot nu toe gehad heb in Sydney!

Zoals je misschien wel gezien hebt op het journaal, waren vrijdag Wimlex en Maxima in Sydney en ze gingen naar het Operahouse. Daarom snel ‘s ochtends even gecheckt en ja hoor, er waren nog kaartjes voor de voorstelling van het Sydney Symfonie orkest onder leiding van Jaap van Zweden! Ze hebben een speciaal tarief voor studenten, maar je hebt dan niet de beste plaatsen. Wij hadden plaatsen achter het orkest; je kijkt dan dus naar het gezicht van de dirigent en de zaal in. Perfect dus, want dat betekende uitzicht op Wimlex en Maxima!! Ze zaten wel erg ver weg, maar het was wel erg leuk en de ambassadeur van Nederland deed er nog een rondje sprankelwijn in tijdens de pauze!
Na het orkest naar de housewarming van Julien gegaan. Het was een BYO-feestje, Bring-Your-Own, dus iedereen neemt zijn/haar eigen drank mee. Het was een erg gezellig feestje! Begin hier steeds meer mensen goed te kennen, dus het wordt steeds gezelliger! Gelukkig is Julien tegenover mij gaan wonen, dus ik was heel snel thuis!

De volgende ochtend was het wakker worden rond half 7 wel wat zwaar… maar ja, je moet er wat voor overhebben om naar de Southern Highlands te gaan. Dat is de regio ten noorden van Sydney en hier is Babe opgenomen! We zijn met Bill de buschauffeur eerst naar de Fitzroy watervallen gereden. Die zijn behoorlijk hoog, maar door de droogte van de laatste tijd, was er zo weinig water dat de waterval alle kanten op waaide ;) Na de watervallen via enkele pittoreske dorpjes naar een wijnproeverij gereden en hier een stuk of wat wijnen en kaas geproefd. Hierna naar 7 miles beach gegaan, waar het enorm hard waaide, dus vrij snel weer doorgereden naar een blow hole. Dat is een gat in de rotsen waar kei hard het water doorheen wordt geblazen als hier golven tegenaan slaan. Was behoorlijk indrukwekkend! Helaas lukt het nooit zo goed om het op de foto net zo indrukwekkend over te laten komen. Na het geweld van de blow hole, de rust van de grootste boeddhistische tempel van het zuidelijk halfrond opgezocht. De tempel en de uitzichten waren erg mooi! De hele sfeer die er hing was erg vredig. Heel bijzonder! Daarna weer terug naar Sydney gereden en vroeg naar bed gegaan. Hier ging namelijk de zomertijd in, dus een uur minder slaap. Het tijdsverschil met Nederland is nu overigens 10 uur.

De volgende ochtend had ik met Oscar, Rita, Susana, Monica, Jules (vriendin van Monica) en Steven afgesproken om te gaan wandelen in Botany Bay. Botany Bay is de baai ten noorden van de baai waar het centrum van Sydney omheen is gebouwd. De wandeling was erg mooi en de zee was behoorlijk wild, dus konden mooi genieten van de metershoge golven! Op sommige plekken was het pad bijna niet zichtbaar en scheelde het niet veel of je zou een kapmes nodig hebben :)
Na de wandeling zijn Jules en Steven afgehaakt, maar met de rest nog lekker gegeten bij de Mac. Ze hebben hier ook een Mac Ozzie, maar dat is niet echt een aanrader, dat is een BigMac met bieten ertussen. Heel apart… Volgende week mijn laatste stukje over mijn avonturen alleen, want nog 11 dagen en dan is Arjen zullen we samen gaan schrijven! Heb er zin in! Arjen heeft trouwens wel aan me gedacht, heb een lekker pak hagelslag gekregen met de post en moet zeggen, het smaakte weer goed!